BMW E36: Kompletny przewodnik dla pasjonata - historia, wersje i charakterystyka prowadzenia
BMW E36 to ikona lat 90., która łączy sportowe właściwości z codzienną użytecznością. Szeroka gama wersji nadwoziowych i silników sprawia, że każdy znajdzie model dla siebie. Poznaj historię, technologię i sekrety najlepszego wyboru.
Z tego artykułu dowiesz się…
- Jaką rewolucję przyniósł model E36 w historii BMW Serii 3.
- Które wersje silnikowe i nadwoziowe warto rozważyć przy zakupie.
- Co sprawia, że ten model staje się coraz bardziej poszukiwanym klasykiem.
Ikona lat 90. i następca legendy - jak E36 zrewolucjonizowało Serię 3
BMW E36, zaprezentowane jesienią 1990 roku, stanowiło przełomowy moment w historii bawarskiej marki. Nie była to tylko trzecia generacja Serii 3, ale przede wszystkim następca kultowego modelu E30 – samochodu, który w latach 80. zdefiniował segment sportowych sedanów. Na barki nowego modelu spadł więc nie lada ciężar - musiał dorównać legendzie, a najlepiej ją przewyższyć.
Wprowadzenie E36 odbywało się w czasie dynamicznych zmian na rynku motoryzacyjnym. BMW, świadome sukcesu poprzednika, chciało nie tylko go powtórzyć, ale także rozszerzyć zasięg Serii 3, odpowiadając na ewoluujące potrzeby klientów. W momencie debiutu E36, Seria 3 odpowiadała za około połowę całkowitej produkcji BMW, co dobitnie świadczyło o strategicznym znaczeniu tego modelu dla przyszłości firmy.
Projektanci i inżynierowie BMW postawili sobie ambitne cele – unowocześnienie koncepcji sportowego sedana przy jednoczesnym zachowaniu dynamicznego charakteru, który stanowił DNA marki. Główne założenia obejmowały radykalną metamorfozę designu, znaczącą poprawę aerodynamiki (współczynnik Cd 0.29 był imponujący na tamte czasy), podniesienie poziomu bezpieczeństwa i komfortu oraz dalsze udoskonalenie legendarnych właściwości jezdnych.
Debiut E36 spotkał się z entuzjastycznym przyjęciem zarówno mediów, jak i klientów. Chwalono przede wszystkim nowoczesną, dynamiczną stylistykę, która wyraźnie odcinała się od kanciastych kształtów E30. Doceniono także poprawę aerodynamiki, która przekładała się na lepsze osiągi i niższe zużycie paliwa. Właściwości jezdne, dzięki nowemu zawieszeniu tylnemu, były powszechnie uznawane za wzorowe w swojej klasie.
Nie zabrakło jednak głosów krytyki, zwłaszcza ze strony najbardziej zagorzałych entuzjastów marki. Tęsknili oni za bardziej surowym, mechanicznym charakterem i bezpośredniością prowadzenia znaną z E30. E36, będąc autem bardziej komfortowym i dopracowanym, wydawało się niektórym zbyt „ugrzecznione". Mimo tych głosów, model odniósł ogromny sukces komercyjny, udowadniając słuszność obranej przez BMW drogi ewolucji.
Ewolucja stylu i technologii: od kanciastych lat 80. do opływowych lat 90.
Przejście z generacji E30 do E36 było jednym z najbardziej znaczących skoków stylistycznych i technologicznych w historii BMW Serii 3. Nowy model nie był jedynie ewolucją poprzednika, ale stanowił odważne spojrzenie w przyszłość.
Stylistyka E36, opracowana przez zespół pod kierownictwem Pinky Lai i Boyke Boyer'a, zerwała z kanciastą estetyką lat 80. na rzecz bardziej opływowych, dynamicznych linii. Charakterystyczne, podwójne okrągłe reflektory zostały zintegrowane pod wspólną, gładką szybą, co było nowością dla BMW i nadało autu bardzo nowoczesny wygląd. Tradycyjne "nerki" grilla stały się węższe i bardziej poziome, a całość sylwetki - wyraźnie bardziej klinowa i aerodynamiczna.
E36 wprowadziło do gamy Serii 3 dwie zupełnie nowe wersje nadwoziowe: trzydrzwiowy hatchback Compact oraz, po raz pierwszy w historii M3, wersję sedan. Wersja Coupe otrzymała dedykowaną, bardziej pochyloną linię dachu, odróżniającą ją wyraźniej od sedana niż miało to miejsce w generacji E30. Faktycznie, prawie wszystkie panele nadwozia Coupe były inne niż w Sedanie, co podkreślało odrębność tej wersji.
Wnętrze E36 również przeszło gruntowną metamorfozę. Deska rozdzielcza zyskała charakterystyczny, lekko zakrzywiony kształt, zorientowany na kierowcę, co stało się znakiem rozpoznawczym BMW na lata. Zastosowano materiały wyższej jakości niż w E30, choć niektórzy użytkownicy wczesnych modeli krytykowali jakość niektórych tworzyw sztucznych, które mogły sprawiać wrażenie tańszych.
Pod względem komfortu i wyposażenia E36 zrobiło ogromny krok naprzód. Po raz pierwszy w Serii 3 pojawiła się poduszka powietrzna pasażera, a później także boczne poduszki powietrzne. Dostępna była elektronicznie sterowana klimatyzacja, podgrzewane fotele i lusterka oraz wiele innych udogodnień, które dziś uważamy za standard.
Rewolucja pod podłogą - zawieszenie Z-axle zmienia reguły gry
Najważniejszym przełomem technologicznym w E36 było jednak podwozie, a szczególnie innowacyjne zawieszenie tylne. Zastosowane w tym modelu rozwiązanie o nazwie "Z-axle" zastąpiło stosowaną w E30 (i wcześniejszych generacjach) konstrukcję z wahaczami wleczonymi skośnie. Nowe, wielowahaczowe zawieszenie zostało po raz pierwszy przetestowane w niszowym roadsterze Z1 z 1989 roku, by później stać się jednym z kluczowych elementów sukcesu E36.
Głównym celem wprowadzenia zawieszenia Z-axle było wyeliminowanie lub przynajmniej znaczne ograniczenie tendencji do nadsterowności, która była charakterystyczna dla E30, szczególnie na granicy przyczepności i na mokrej nawierzchni. Konstrukcja wielowahaczowa zapewniała znacznie lepszą kontrolę nad geometrią tylnych kół w całym zakresie pracy zawieszenia. Dzięki temu E36 prowadziło się bardziej przewidywalnie, stabilnie i bezpiecznie, zwłaszcza w zakrętach i podczas dynamicznej jazdy. Dodatkowo, zawieszenie Z-axle lepiej radziło sobie z tłumieniem nierówności, oferując wyższy komfort jazdy.
Co ciekawe, wersja Compact (E36/5) stanowiła wyjątek. W celu zaoszczędzenia miejsca w skróconym tyle nadwozia oraz obniżenia kosztów produkcji, zastosowano w niej uproszczone zawieszenie tylne bazujące na konstrukcji z E30. To rozwiązanie nadało Compactowi wyraźnie inny charakter prowadzenia – bardziej "nerwowy", z większą tendencją do nadsterowności, przypominający wrażenia z jazdy E30.
W E36 zastosowano również nowoczesną przekładnię zębatkową ze wspomaganiem hydraulicznym. W większości wersji charakteryzowała się ona szybszym przełożeniem niż w E30, co przekładało się na bardziej bezpośrednią reakcję na ruchy kierownicą. Poprawiło to precyzję prowadzenia, choć niektórzy kierowcy uważali, że E36 oferuje mniej informacji zwrotnych i "czucia" drogi niż bardziej komunikatywne E30.
Dzięki zastosowaniu projektowania CAD i zrobotyzowanego spawania, nadwozie E36 było znacznie sztywniejsze od poprzednika. Sztywność na zginanie wzrosła o 30%, a sztywność skrętna aż o 60%. Przełożyło się to na lepszą precyzję prowadzenia, wyższy komfort i większe bezpieczeństwo. Inżynierom udało się również osiągnąć niemal idealny rozkład masy między osiami (50:50 w modelach benzynowych), co było kluczowe dla neutralnego prowadzenia.
Gama modeli - od popularnych wersjido M3, czyli króla ulicy
BMW E36 było produkowane w niespotykanej dotąd różnorodności wersji, co pozwoliło marce dotrzeć do znacznie szerszego grona klientów. W gamie znalazło się aż pięć typów nadwozia, każdy skierowany do nieco innego odbiorcy.
Sedan (E36/4)
Czterodrzwiowa limuzyna, produkowana od 1990 do 1998 roku, stanowiła trzon sprzedaży. Ceniona za praktyczność i klasyczną linię, uchodziła za konstrukcję o nieco wyższej sztywności nadwozia w porównaniu do wersji Coupe.
Coupe (E36/2)
Wprowadzone niedługo po sedanie (1990/1991), produkowane do 1999 roku. Wyróżniało się bardziej dynamiczną sylwetką z niższą, bardziej pochyloną linią dachu oraz drzwiami bez ramek okiennych. Niemal wszystkie zewnętrzne panele nadwozia były inne niż w sedanie, co podkreślało odrębny charakter tej sportowej wersji.
Cabrio (E36/2C)
Wersja z otwartym dachem, produkowana od 1993 do 1999 roku. Oferowała możliwość jazdy pod gołym niebem, zachowując elegancką linię E36. Dostępna była również w sportowej wersji M3.
Touring (E36/3)
Wersja kombi, która dołączyła do gamy stosunkowo późno, bo dopiero w marcu 1995 roku, i była wytwarzana do 1999 roku. Oferowała znacznie większą przestrzeń bagażową i praktyczność, nie tracąc przy tym dynamicznego charakteru Serii 3.
Compact (E36/5)
Trzydrzwiowy hatchback, produkowany od 1994 do 2000 roku. Był to najmniejszy i najtańszy model w gamie E36, skierowany głównie do młodszych klientów. Compact wyróżniał się skróconym tyłem nadwozia oraz zastosowaniem tylnego zawieszenia opartego na konstrukcji z poprzedniej generacji, E30, co nadawało mu zupełnie inny charakter prowadzenia.
BMW E36 zostało wyprodukowane w imponującej liczbie ponad 2,76 miliona egzemplarzy (nie licząc bazującego na tej platformie Z3), znacząco przewyższając produkcję E30. Najwięcej powstało Sedanów (ponad 1,55 mln sztuk), następnie Coupe (około 487 tys.), Compactów (396 tys.), Cabrio (196 tys.) i najmniej Touringów (130 tys.).
Serce sprawy - paleta silnikowa od czwórek po rzędowe szóstki
Gama jednostek napędowych oferowanych w BMW E36 była niezwykle szeroka i stanowiła jeden z kluczowych atutów tego modelu. Obejmowała zarówno oszczędne silniki czterocylindrowe, idealne do codziennej eksploatacji, jak i legendarne, jedwabiście pracujące rzędowe szóstki, które stały się znakiem rozpoznawczym BMW.
Silniki benzynowe 4-cylindrowe
Początkowo E36 korzystało z silników przeniesionych z E30: M40 (SOHC, 8v, 1.6-1.8l, 100-113 KM) i M42 (DOHC, 16v, 1.8l, 140 KM). W 1993 roku problematyczny (głównie ze względu na pasek rozrządu i zużywające się krzywki wałka rozrządu) silnik M40 został zastąpiony przez znacznie trwalszy M43 (SOHC, 8v, 1.6-1.8-1.9l, 102-115 KM, z łańcuchem rozrządu i rolkowymi popychaczami). W 1996 roku M42 został zastąpiony przez lekko zmodernizowany M44 (DOHC, 16v, 1.9l, 140 KM).
Silniki benzynowe 6-cylindrowe
Wraz z E36 zadebiutowała nowa rodzina silników M50 – rzędowe szóstki z dwoma wałkami rozrządu w głowicy (DOHC) i czterema zaworami na cylinder. Był to znaczący postęp w stosunku do starszych jednostek M20 z E30. W roku modelowym 1993 silniki M50 zaktualizowano, dodając system zmiennych faz rozrządu dla zaworów dolotowych (VANOS), tworząc wersje M50TU. VANOS poprawiał elastyczność silnika, zwiększając moment obrotowy w niższym i średnim zakresie obrotów. W 1995 roku wprowadzono kolejną generację silników R6 – M52 (w modelach 320i, 323i, 328i), które również posiadały VANOS i (w Europie) aluminiowy blok.
Silniki Diesla
E36 było pierwszą Serią 3 oferującą czterocylindrowego diesla – M41 w modelu 318tds (90 KM). Dostępny był również sześciocylindrowy turbodiesel M51 w wersjach 325td (niższa moc, 115 KM) i 325tds (wyższa moc, 143 KM, intercooler). Silnik M51 był chwalony za stosunkowo wysoką kulturę pracy jak na diesla z tamtych lat.
M3 - rozdwojenie osobowości
Na szczycie oferty znajdowały się wysokoobrotowe, sportowe jednostki M Power, zarezerwowane dla modeli M3. Tutaj jednak pojawiło się interesujące rozdwojenie – europejskie i amerykańskie M3 otrzymały zupełnie różne silniki.
Europejskie wersje M3 były napędzane "prawdziwymi" silnikami M Power. Jednostka S50B30 (3.0L, 286 KM) i późniejsza S50B32 (3.2L, 321 KM) charakteryzowały się wysokoobrotową naturą, a wersja 3.2L dodatkowo posiadała indywidualne przepustnice dla każdego cylindra oraz bardziej zaawansowany, podwójny system VANOS. Zapewniało to niezwykle ostrą reakcję na gaz i ekscytujący, niemal wyścigowy charakter.
Natomiast M3 przeznaczone na rynek północnoamerykański otrzymały inne, znacznie słabsze silniki. Zarówno S50B30US (3.0L), jak i późniejszy S52B32 (3.2L) generowały moc około 243 KM. Były to jednostki konstrukcyjnie bliższe standardowym silnikom M50/M52, pozbawione indywidualnych przepustnic i pracujące w niższym zakresie obrotów. Ich charakterystyka była bardziej liniowa i elastyczna, mniej "wybuchowa" niż w wersjach europejskich.
Decyzja ta była podyktowana głównie względami kosztowymi oraz obawami o powtórzenie słabej sprzedaży drogiego, homologacyjnego E30 M3 na rynku amerykańskim. Amerykańskie M3 miały również inne skrzynie biegów (5-biegowy manual zamiast 6-biegowego w europejskim Evo) oraz różnice w wyposażeniu.
Te różnice są niezwykle istotne dla potencjalnych nabywców i kolekcjonerów, ponieważ "M3 E36" to w rzeczywistości dwa różne samochody pod względem charakteru i osiągów, w zależności od rynku przeznaczenia.
Za kierownicą - charakterystyka prowadzenia E36
BMW E36, niezależnie od wersji silnikowej czy nadwoziowej, zdobyło uznanie dzięki wyjątkowemu połączeniu sportowych właściwości jezdnych z komfortem odpowiednim do codziennego użytkowania. Choć poszczególne modele różnią się charakterem, wszystkie dzielą wspólne DNA "Ultimate Driving Machine".
Sercem doświadczenia za kierownicą E36 jest doskonale zbalansowane podwozie. Dzięki niemal idealnemu rozkładowi masy 50:50 (w wersjach benzynowych) oraz zaawansowanemu zawieszeniu tylnemu Z-axle (w większości modeli), samochód prowadzi się neutralnie i przewidywalnie, dając kierowcy poczucie pewności i kontroli. Układ kierowniczy, wykorzystujący hydrauliczną przekładnię zębatkową, jest precyzyjny i komunikatywny, dostarczając cennych informacji zwrotnych z przednich kół.
E36 reprezentuje świadomy krok BMW w stronę większej wszechstronności. Było autem znacznie bardziej komfortowym i "cywilizowanym" niż surowe E30. Lepsze wyciszenie kabiny, wyższa jakość materiałów oraz skuteczniejsze tłumienie nierówności sprawiały, że E36 doskonale sprawdzało się jako samochód na co dzień i na długie trasy. Jednocześnie jednak, dzięki sztywnej konstrukcji, precyzyjnemu układowi kierowniczemu i dobrze zestrojonym zawieszeniom, E36 nie straciło sportowego ducha.
Czwórki kontra szóstki - wybór charakteru
Wybór między silnikiem cztero- a sześciocylindrowym w E36 to decyzja wpływająca nie tylko na osiągi, ale i na charakter prowadzenia.
Główną zaletą jednostek R4 jest niższa masa, co przekłada się na lżejszy przód samochodu. Teoretycznie powinno to skutkować nieco szybszą i bardziej zwinną reakcją na skręt kierownicy, nadając autu bardziej "lekkie" prowadzenie. Silniki M42 (1.8L) i M44 (1.9L) stosowane w modelach 318is i 318ti były jednostkami bardziej zaawansowanymi (DOHC, 16 zaworów) i lubiącymi wysokie obroty, co nadawało im sportowego charakteru. Model 318is/ti, dzięki dobremu balansowi między osiągami (140 KM) a rozsądnym zużyciem paliwa, często był określany mianem "małego M3" lub "baby M3".
Z kolei rzędowe szóstki to wizytówka BMW i serce wielu modeli E36. Ich głównymi zaletami są legendarna, jedwabista kultura pracy oraz charakterystyczny, przyjemny dla ucha dźwięk. Oferują one znacznie wyższą moc i moment obrotowy niż jednostki R4. Szczególnie silniki M52 (320i, 323i, 328i), wyposażone w system VANOS, charakteryzują się dobrą elastycznością, z momentem obrotowym dostępnym już od niższych obrotów. Wadą jest wyższa masa silnika, która obciąża przednią oś.
Za najlepszy kompromis często uważa się model 328i (193 KM), który dzięki silnikowi M52B28 dysponuje nie tylko wysoką mocą, ale przede wszystkim dużym momentem obrotowym (280 Nm) dostępnym stosunkowo nisko, co zapewnia doskonałą elastyczność i przyjemność z jazdy na co dzień.
Fenomen Compacta - E30 w skórze E36
Wersja Compact zasługuje na szczególną uwagę. Jest to jedyny model E36, który zachował tylne zawieszenie z poprzedniej generacji, E30. Zastosowanie zawieszenia z wahaczami wleczonymi skośnie zamiast Z-axle nadało mu unikalny charakter prowadzenia. Jest on bardziej "nerwowy", zwinny i skłonny do nadsterowności niż pozostałe wersje. Wrażenia z jazdy przypominają te z E30 – jest bardziej bezpośredni i mniej "filtrujący". Compact jest również najlżejszą wersją E36.
Szczególnie interesująca jest wersja 323ti, łącząca lekkość i zwinność Compacta z mocą sześciocylindrowego silnika M52. Compact może być postrzegany jako ukryty klejnot dla entuzjastów szukających charakteru E30 w bardziej nowoczesnym i często tańszym opakowaniu.
M3 - europejski wojownik kontra amerykański dżentelmen
Modele M3 stanowiły szczytowe osiągnięcie inżynierii w gamie E36, oferując znacznie wyższy poziom osiągów i sportowego charakteru.
W porównaniu do standardowych modeli E36, M3 otrzymało szereg modyfikacji ukierunkowanych na sportową jazdę. Obejmowały one m.in. znacząco usztywnione i obniżone zawieszenie ze zmienioną geometrią, grubszymi stabilizatorami, mocniejsze hamulce, bardziej bezpośredni układ kierowniczy oraz dodatkowe wzmocnienia struktury nadwozia. Efektem był samochód o znacznie wyższej precyzji prowadzenia, lepszej przyczepności i oczywiście, znacznie lepszych osiągach.
Europejskie M3 z silnikami S50B30 i S50B32 to prawdziwe rasowe bestie. Ich wysokoobrotowe silniki, szczególnie w wersji 3.2 z indywidualnymi przepustnicami, zapewniały niezwykłe wrażenia. Są one uważane przez wielu za najbardziej pożądane i "prawdziwe" wcielenie M3 E36, jednak są znacznie droższe w zakupie i potencjalnie bardziej kosztowne w utrzymaniu.
Amerykańskie M3 z silnikami S50B30US i S52B32, choć słabsze, oferują doskonały kompromis między sportowymi osiągami a codzienną użytecznością. Są one również uważane za bardziej niezawodne i tańsze w utrzymaniu niż ich europejskie odpowiedniki. Stanowią doskonały punkt wejścia do świata M3.
Które E36 wybrać? Kompletny przewodnik zakupowy
Wybór odpowiedniego BMW E36 to decyzja zależna od wielu czynników: budżetu, przeznaczenia, oczekiwanych osiągów, preferencji stylistycznych i kosztów utrzymania. Szeroka gama wersji sprawia, że niemal każdy entuzjasta może znaleźć E36 dopasowane do swoich potrzeb.
Modele 4-cylindrowe (316i, 318i, 318is/ti)
Najbardziej ekonomiczne w zakupie i eksploatacji. Lżejszy przód może przekładać się na subiektywnie zwinniejsze prowadzenie. Wersje 318is/ti (z silnikami M42/M44 DOHC 16v) oferują zaskakująco sportowy charakter i są świetną, niedrogą propozycją dla osób szukających frajdy z jazdy. Silniki M43 (w 316i/318i po 1993) i M44 (w 318is/ti po 1996) uchodzą za bardzo niezawodne. Dobre jako pierwszy samochód, daily driver lub baza do lekkich modyfikacji.
Modele 6-cylindrowe (320i, 323i, 325i, 328i)
Kwintesencja BMW – jedwabista praca, piękny dźwięk i solidna moc rzędowej szóstki. 320i jest kulturalne, ale wymaga wyższych obrotów do dynamicznej jazdy. 323i i 325i oferują dobre osiągi. Model 328i (z silnikiem M52B28) jest powszechnie uważany za najlepszy wybór wśród standardowych "szóstek" ze względu na doskonałą elastyczność i duży moment obrotowy dostępny od niskich obrotów. Idealne dla osób szukających połączenia osiągów z komfortem na co dzień i w trasie.
M3 USA (S50B30US / S52B32)
Doskonały kompromis między sportowymi osiągami a codzienną użytecznością. Oferuje znaczący wzrost dynamiki w stosunku do standardowych modeli, zachowując przy tym dobrą niezawodność i rozsądne koszty utrzymania (w porównaniu do wersji Euro). Świetnie zbalansowane podwozie i wystarczająca moc do czerpania radości z jazdy. Idealny wybór dla kogoś, kto chce poczuć magię M3 bez nadmiernych kosztów.
M3 Euro (S50B30 / S50B32)
Prawdziwy wilk w owczej skórze. Oferuje osiągi na poziomie supersamochodów z epoki, dzięki wysokoobrotowym silnikom M Power. Wybór dla purystów i osób szukających maksymalnych doznań za kierownicą E36. Należy jednak liczyć się ze znacznie wyższymi kosztami zakupu i utrzymania.
Compact (E36/5)
Unikalna propozycja w gamie. Dzięki tylnemu zawieszeniu z E30 oferuje bardziej "surowy" i nadsterowny charakter prowadzenia, przypominający starszą generację. Jest lekki i zwinny. Wersja 323ti z silnikiem R6 to prawdziwy "hot hatch" z tylnym napędem. Ciekawa alternatywa dla standardowych E36 lub drożejących E30.
Touring (E36/3)
Praktyczne nadwozie kombi połączone z dynamicznym prowadzeniem E36. Rzadszy na rynku wtórnym, co może wpływać na cenę. Idealny jako szybki i stylowy samochód rodzinny.
Podsumowanie - dlaczego E36 staje się klasykiem naszych czasów
Niezależnie od wybranej wersji silnikowej czy nadwoziowej, absolutnie kluczowym czynnikiem przy zakupie BMW E36 jest stan techniczny konkretnego egzemplarza. Ze względu na wiek i często sportowy charakter tych aut, wiele z nich było intensywnie eksploatowanych, modyfikowanych lub zaniedbanych serwisowo. Dlatego priorytetem powinno być znalezienie samochodu zadbanego, bezwypadkowego (lub profesjonalnie naprawionego) i, co najważniejsze, z udokumentowaną historią serwisową. Lepiej zapłacić więcej za egzemplarz w dobrym stanie niż kupić tanio auto wymagające kosztownych napraw.
Dla wielu osób poszukujących złotego środka – samochodu łączącego dobre osiągi, ponadczasowy styl, przyjemność z jazdy i rozsądne koszty utrzymania – BMW 328i (w nadwoziu Sedan lub Coupe) wydaje się być optymalnym wyborem. Oferuje ono świetną elastyczność dzięki silnikowi M52 i stanowi doskonałą bazę do ewentualnych modyfikacji.
Równie atrakcyjną, choć droższą alternatywą jest M3 w wersji amerykańskiej, które zapewnia prawdziwe doznania M Power w bardziej przystępnej i niezawodnej formie. Dla kierowców ceniących ekonomię i zwinność, godne polecenia są modele 318is lub 318ti z silnikiem M44. Jeśli natomiast priorytetem jest unikalny charakter i wrażenia z jazdy zbliżone do E30, warto rozważyć Compacta, szczególnie w mocnej wersji 323ti.
BMW E36 to samochód, który potrafi dostarczyć ogromnej radości z jazdy i który zasłużenie cieszy się statusem youngtimera i ikony motoryzacji lat 90. Jego zakup może być satysfakcjonującą inwestycją w klasyczną motoryzację, pod warunkiem dokonania świadomego i starannego wyboru.
